სრული არეულობა...

დღითი დღე უფრო და უფრო ვირევი ჩემს თავში...

არ ვიცი რა მინდა...

არ ვიცი რა გავაკეთო...

არ ვიცი როგორ იქნება უკეთესი...

ჩემთვისაც და მისთვისაც ...

ზოგჯერ როცა ჩემს გვერდით არი ვგრძნობ რო ჩემი არ არი...

ზოგჯერ თითქოს გამირბის და მერიდება...

ზოგჯერ ძალიან თბილი და საყვარელია...

მაგრამ....არ ვიცი...

ალბათ ისევ ჯობია როგორ ის ფიქრობს ისე მოვიქცეთ...

მარა ეგეც არ ვიცი...

თუმცა ისე შევეჩვიე ეგრე ყოფნას რომ...

მინდა რომ ბედნიერი ვიყო მაგრამ არ გამოდის...

და ალბათ ჩემი ბრალია...

ან შეიძლება მისი...

ან ორივესი...

ან როგორც რუსები ამბობენ "ნე სუჯდენო ნამ ბიტ ვმესტე"

გონება მაქვს არეული...

არ ვიცი რა ვქნა საით გავიქცე...

მუდმივი არაფერია ამ ცხოვრებაში...

და რა თქმა უნდა არც სიყვარული...