მახსოვს იმ საღამოს....

მახსოვს იმ საღამოს თბილი ქარი
ქროდა სიო თმებს გიხვევდა ლოყებს ეხვეოდა
მე კი ვიდექი და სხვის დაუნახავად
ჩუმად ვჩურჩულებდი "ნეტავ თუ ვუყვარვარ"
რა სჯობს მზია ამოსვლის იმ თეთრ სილაჯვარდეს
როცა მზე და ზეცა გაჰყრის ია ვარდებს
და როცა სჰენი გული იმიტ იამაყებს
რომ სჰენ გვერდს გიმშვენებს შენი სილამაზე...


არასდროს დამავიწყდება შენს მიერ შესრულებული ეს სიმღერა....გიტარით ხელში... დღეს ბექა ვიპოვე ოდნაკლასნიკში.... მერე სანდრო...მერე შენ....
შენ გიპოვე და თითქოს სულ ყველაფერმა ამოიტივტივა ჩემს მეხსიერებაში...ბევრი რამ გვქონდა ჩვენ საერთო და ბევრ დროსაც ვატარებდით ერთად... ყველაზე ბედნიერი პერიოდი იყო ჩემს ცხოვრებაში...არასდროს არ დამავიწყდება ის საღამო...შენ ნიკალასთან იდექი და სველდებოდი...კოკისპირულად ცვიმდა...31ოქტომბერი იყო...მივრბოდით კოკასთან მე შენ და კესო....კაი დღე იყო ძალიან.....პეკინზე რო ხელში ამიყვანე და გიჯივით მირბოდი...ხალხის სახეები არ დამავიწყდება და შენი ყვირილი "მიყვარს და რა ვქნა", შენ არ დამავიწყდები განუყრელი გიტარით ხელში...და ყველას რომ ეუბნებოდი ეს სიმგერა მარის ეძღვნებაო....ბულაჩაურის სახლი არ მავიწყდება....სადაც დღეში 100 სტუმარი მოდიოდა...და ყველასთვის ყავას ვადუგებდი....და არ მეზარებოდა...თითქმის მთელი დღე ერთად ვიყავით ხოლმე....დილის 10 საათზე ვხვდებოდით ერთმანეთს.....და საღამოს სანამ დედაჩემი უკვე შენთან არ დაიცყებდა რეკვას სახლში არ მიშვებდი....ახალი წელი გახსოვს ჩემთან???შენ და სანდრო რო მოხვედით...უკვე 3 წელი გავიდა ...ღმერთო რა ბედნიერი ვიყავი...ეხლა ვნახე ოდნაკლასნიკი და ჩემთან ხარ შემოსული.... ამაკანკალა და ცრემლები წამომივიდა...თითქოს რაღაცის შემეშინდა...
მართალია რომ ამბობენ პირველი სიყვარული სულ სხვაა...